Wat is colitus ulcerosa?

De diagnose

Ik was 28 jaar toen ik na een zomervakantie in Portugal onophoudelijk last kreeg van hevige diarree. Eerst dacht ik: “Goh, ik heb vast iets verkeerd gegeten in het buitenland.” wat veranderd naar de gedachte dat je een fikse buikgriep te pakken hebt. Na een aantal weken non-stop hevige diarree (verdere details laat ik graag buiten beschouwing) toch maar besloten om naar de huisarts te gaan. Ik werd weer naar huis gestuurd met het advies om maar aan de diarree-remmers te gaan. Dit hielp natuurlijk niet. Ik verzwakte erg snel en ben uiteindelijk 12 kilo afgevallen in 6 weken tijd. Ik had geen energie of kracht meer in mijn lijf zitten. Na meerdere bezoekjes aan de huisarts aangedrongen op een verwijzing naar het ziekenhuis en deze, met veel moeite, gekregen..

Hier bleek uit bloed- en ontlasting onderzoek al snel dat mijn waardes niet goed waren. Ik kreeg een endoscopie en toen ik op de uitslaapkamer aan het bijkomen was van deze ingreep, kwam de arts de uitslag vertellen. Deze uitslag drong niet echt tot ons door op dat moment en de periode daarna was spannend en onzeker. Wat ging dit betekenen? Moet ik aan de medicatie? Kan ik wel blijven werken? Moet ik een bepaald dieet gaan volgen? Kan ik wel “normaal” mijn leven blijven leven..

Levensgenieter

Mijn leventje was eerder vrij zorgeloos. Mijn motto was (en is nog steeds): “Leef, alsof het je laatste dag is!” Ik dronk graag een biertje met de mannen in de kroeg, wat uiteraard nooit bij één biertje bleef. Woonde destijds net samen met Ankie en we genoten van het leven als échte Bourgondiërs. Ik had het naar mijn zin op werk en buffelde hard met werkweken van gemiddeld 50 uur. Er waren geen echte zorgen.

Ineens leek deze zorgeloosheid weg te vallen. Want wat zou nog mogelijk zijn nu ik deze diagnose had gekregen? Uiteraard zijn we ons gaan inlezen op internet en daar las je allerlei verhalen van andere “patiënten” die behoorlijk beperkt door het leven gingen. Na een zware prednisonkuur met veel bijwerkingen en medicatie (welke ik nog steeds dagelijks slik) was in ieder geval de ziekte op dat moment weer onder controle. Ik heb ruim een half jaar in de ziektewet gezeten voordat ik weer langzaamaan kon gaan werken. Van mijn conditie, welke al niet uitermate top was, was niets meer over.

It’s never too late to get your shit together

Maar één ding wist ik al heel snel zeker; ik ga er ALLES aan doen om deze ziekte niet te laten winnen en te bikkelen voor de meest optimale gezondheid! Ik ben altijd een slechte eter geweest en elk jaar slopen er toch wel wat kilootjes aan. Ik ben niet vies van een biertje en fastfood. Waar ik wel altijd “vies” van was, was eigenlijk alles wat onder de noemer “gezond” viel. Op een glas jus d’orange na, at ik eigenlijk geen fruit en ik voelde me heel gezond als ik ook de tomaat en komkommer van mijn hamburger had opgegeten.

Maar samen met Anke besloten we na deze diagnose er samen voor te gaan. Anke wilde al veel langer afvallen en had hier mentaal (& fysiek) ook heel veel last van. Ze was niet gelukkig met zichzelf en haar spiegelbeeld. Maar ze hield haar afvalpogingen eigenlijk nooit vol. Dit begrijp ik ook wel want een kerel die naast je op de bank een zak chips zit weg te werken is niet motiverend.

Stapje voor stapje begon ik te experimenteren met gezonder eten. Je kunt het je misschien niet voorstellen maar ik had echt moeite met de structuur en smaak van fruit. Ik ben er nog steeds geen fan van maar inmiddels heb ik mijn manier gevonden om dit toch genoeg te eten: ik start elke dag met een smoothie boordevol groente en fruit. Daarnaast ook op een rustig tempo steeds vaker leren kiezen voor gezondere producten. Alcohol in combinatie met mijn medicatie is niet verstandig. Ik mis die biertjes in de weekenden met m’n vrienden behoorlijk. Soms drink ik wel één of twee biertjes, maar even lekker doorzakken zit er gewoon niet meer bij.

Addicted to lifting heavy shit

Doordat ik mijn voedingspatroon steeds meer ging aanpassen, merkte ik ook dat mijn energie wat meer terug kwam. Het was voor mij een overwinning toen ik weer hele dagen kon werken (ik heb fysiek werk). Maar ik wilde meer! We begonnen met wandelen, kleine rondjes door de Brabantse polder en mijn conditie ging vooruit. Op een gegeven moment besloten we om ook weer een abonnement af te sluiten bij de sportschool. Eerder waren we altijd de ideale klant: wel betalen maar niet komen. Het was dan ook best spannend om als onervaren newbies binnen te stappen maar inmiddels heb ik mijn plezier en uitdaging gevonden in het krachthonk. Ik ben momenteel sterker dan ooit en dat geeft een enorme kick.

Let SHIT go!

Het leven met colitis ulcerosa is erg onzeker. Ik kan mij vandaag goed voelen en morgen kan ik een “opvlamming” krijgen en in het ziekenhuis belanden. Colitis ulcerosa wordt volgens wetenschappelijk onderzoek in de basis niet veroorzaakt door voeding of lifestyle maar ik ben er van overtuigd dat de omschakeling naar een gezondere leefstijl wel heeft bijgedragen aan hoe ik mij nu voel: fit, sterk en ready for more!